براساس گزارش ساينس الرت، اين افراد بدون وجود زبان برنامه‌نويسي و ابزار رسمي،توانستند ماشيني خلق كنند كه از توانايي انجام محاسبات با سرعت 10 هزار برابر بيشتر از هر ماشين محاسباتي ديگري برخوردار بود و در حقيقت طي فرايند ساخت اين ماشين، به عاملي براي آغاز تحول ديجيتال تبديل شدند. با اين همه نام اين 6 نفر به دليل جنسيتشان به مرور ناديده گرفته شد تا حدي كه امروزه بسياري اين افراد را نمي‌شناسند.
بيشتر بخش‌هاي اين رايانه اوليه كه ENIAC نام داشت توسط مردان ساخته شد، اما برنامه‌نويسي آن به عهده 6 رياضيدان زن به نام‌هاي بتي جين جنينگز بارتيك، كتلين مك‌نالتي ماكلي آنتونلي، روث ليكترمن تيتلبام، فرانسس بيلاس اسپنس، مارلين وستكاف ملتزر و بتي اسنايدر هولبرتون بود. اين 6 زن رياضيداناني برجسته بودند كه براي انجام ماموريتي بزرگ، به فكر واداشتن يك ماشين،به استخدام دولت آمريكا درآمدند.
تنها كمكي كه اين افراد دريافت كردند پشته‌اي از نقشه‌هاي سيم‌كشي و امكان دسترسي هميشگي به رايانه اصلي بود،ماشيني كه كل فضاي يك اتاق را اشغال كرده‌بود و از 18 هزار لوله خلاء، 70 هزار واحد مقاومت برق ،10 هزار خازن و پنج ميليون اتصال دست‌ساز تشكيل شده‌بود.
اين گروه 6 نفره در دو يا سه شيفت كاري هر 6 روز هفته كار مي‌كردند،كابل‌ها و مدارها را ميان بخش‌هاي مختلف دستگاه جا‌به‌جا مي‌كردند، و گاه مجبور مي‌شدند براي تعمير يك نقص به درون ماشين بخزند. زماني كه دستگاه آماده شد نحوه كار با رايانه به مردان آموزش داده شد و زماني كه خبرنگاران براي تهيه گزارش به محل نگهداري از دستگاه وارد شدند، بيشتر آنها فكر كردند اين 6 زن مدل‌هايي هستند كه براي بهتر ديده شدن دستگاه آنجا ايستاده‌اند.
پس از پايان پروژه تقدير‌‌نامه‌اي به اين 6 رياضيدان اهدا شد اما پس از آن به عنوان عضو رسمي پروژه شناخته نشدند و حتي در روز افتتاح دستگاه نيز از آنها براي حضور در مراسم رسمي در كنار همكاران مردشان دعوت نشد.
طي 50 سال گذشته تقريبا هيچكس درباره مشاركت اين زنان در ساخت اين رايانه اطلاعي نداشت اما در نهايت در سال 1997 تمامي آنها به تالار مشاهير فناوري افزوده شدند و در همان سال، هولبرتون جايزه آگوستا آدا لوولاك، يكي از معتبرترين جوايز مشاركت زنان در علوم رايانه‌اي را دريافت كرد.
اكنون روز 15 فوريه به احترام اين 6 زن رياضيدان به عنوان روز ENIAC شناخته مي‌شود. در سال 2015 نيز مدرسه مهندسي نرم‌افزاري در سن‌فرانسيسكو به نام هولبرتون افتتاح شد. اگرچه اين زنان در نهايت به شهرتي كه شايستگي آن را داشتند رسيدند،اما اين اولين و آخرين باري نخواهد بود كه دستاورد‌هاي زنان در اين حوزه ناديده گرفته مي‌شود.
كارولين ليگتون بنيانگذار سازمان بين‌المللي زنان در فناوري مي‌گويد مردان در آن دوران در حقيقت نيت شومي نداشته‌اند، عمل آنها تنها بازتابي از طرزفكر حاكم آن دوران بوده‌است، طرز‌فكري كه امروز نيز با شدتي متفاوت همچنان وجود دارد. ترديدي وجود ندارد كه امروز نيز زنان شگفت‌انگيزي در حوزه علوم و فناوري مشغول به كارند كه كسي آنها را نمي‌شناسد.
نظر شما